Wicestarosta Teresa Jankowska oraz Jerzy Mieszczak, członek zarządu, reprezentowali Powiat Oświęcimski podczas obchodów 86. rocznicy bitwy pod Rajskiem. To wydarzenie upamiętnia jedno z najcięższych starć w pierwszej fazie wojny z niemieckim najeźdźcą w południowej Polsce.
Uroczystości w Rajsku rozpoczęły się od hymnu narodowego, który odśpiewano przy obecności pocztów sztandarowych. Pomnik w Rajsku, upamiętniający poległych polskich żołnierzy, stał się centralnym punktem tych obchodów.
Znaczenie obchodów
Podczas wydarzenia, Weronika Sporysz, dyrektor Ośrodka Kultury, Sportu i Rekreacji Gminy Oświęcim, zwróciła uwagę na istotność upamiętnienia poległych podczas tego kluczowego starcia. Powitali oni uczestników, w tym bliskich uczestników bitwy, takich jak rodziny porucznika Zygmunta Reimschuessla oraz strzelca Józefa Gasidło.
Upamiętnienie bohaterów
Delegacje złożone m.in. z samorządowców, kombatantów oraz przedstawicieli organizacji społecznych składały wieńce pod pomnikiem. Ważnym elementem uroczystości była prezentacja planów rewitalizacji pomnika, podczas której uczniowie klasy wojskowej pełnili wartę honorową.
Starcie pod Rajskiem
4 września 1939 roku w Rajsku doszło do konfrontacji pomiędzy polskimi żołnierzami pod dowództwem majora Piotra Ryby a niemiecką 5. Dywizją Pancerną Wehrmachtu. Był to tzw. bój spotkaniowy.
Około godziny 4 rano polscy żołnierze natknęli się na sztab niemiecki, co doprowadziło do walki. Pomimo trudnych warunków, Polacy zorganizowali obronę, korzystając z różnych rodzajów broni.
Przebieg bitwy
Niemcy, wzmocnieni posiłkami, zmusili Polaków do odwrotu w kierunku rzeki Soły. Major Ryba zdecydował o pozostawieniu części jednostek, by opóźnić niemieckie natarcie, podczas gdy większość oddziałów przeszła przez rzekę w Łękach.
Bitwa zakończyła się około 10 rano. Straty po stronie polskiej wyniosły 70 poległych oraz kilkunastu utoniętych w Sole. Niemcy również ponieśli straty, w tym kilku wysokich rangą oficerów.
Skutki i konsekwencje
Choć bitwa nie zatrzymała niemieckiego natarcia, opóźniła je na tyle, by inne polskie jednostki mogły się przegrupować i przygotować do dalszej obrony. To wydarzenie pozostaje ważnym symbolem odwagi i poświęcenia polskich żołnierzy podczas kampanii wrześniowej.